بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ
Bel yurîdul insânu li yefcure emâmeh(emâmehu).
| 1. | bel | : hayır |
| 2. | yurîdu | : ister |
| 3. | el insânu | : insan |
| 4. | li | : için, ... i |
| 5. | yefcure | : fıska düşer, fücur işler, günahlara dalar |
| 6. | emâme-hu | : onun önünde
يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ
Yes’elu eyyâne yevmul kıyâmeh(kıyâmeti).
| 1. | yes'elu | : sorar, soruyor |
| 2. | eyyâne | : ne zaman |
| 3. | yevmu | : gün
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ
Fe izâ berikal basar(basaru).
| 1. | fe | : artık |
| 2. | izâ | : olduğu zaman |
| 3. | berika | : (göz) kamaşması |
| 4. | el basaru | : bakış
وَخَسَفَ الْقَمَرُ
Ve hasefel kamer(kameru).
| 1. | ve hasefe | : ve karardı |
| 2. | el kameru | : ay
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ
Ve cumiaş şemsu vel kamer(kameru).
| 1. | ve cumia | : ve birleştirildi |
| 2. | eş şemsu | : güneş |
| 3. | ve el kameru | : ve ay
يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ
Yekûlul insânu yevme izin eynel meferr(meferru).
| 1. | yekûlu | : der, diyecek |
| 2. | el insânu | : insan |
| 3. | yevme izin | : izin günü |
| 4. | eyne | : nerede |
| 5. | el meferru | : firar edilecek yer, kaçış yeri |
|
|
|
|
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder