BAKARA SÜRESİ 214 AYETE YOKSA siz kendinizden önce geçenleri başına gelenlerin hiç sizin başınıza gelmeksizin cennete girivereceginizimi sandınız  onların başına öyle ezici sıkıntılar ve darlıklargeldi ve öyle sarsıldılarki hatta peygamber ve onunla birlikte iman edenler  ne zaman ALLAH ın yardımı diyecek hale geldiler bak işte ALLAH ın yardımı yakındır 215 sana ne re ye infak edeceklerini soruyorlar de ki hayır olarak yaptıgınız infak ana baba en yakınlar öksüzler biçareler yolda kalmışlar içindir hayır olarak daha her ne yaparsanız kesinlikle ALLAH onu bilir

BAKARA SÜRESİ 213 AYETE İNSANLAR TEK BİR ÜMMET İDİ AYRILMALARI ÜZERİNE ALLAH rahmetinin müjdecilerive azabın habercileri olmak üzere peygamberler gönderi beraberlerinde hak ile kitap indirdi ki insanlararasında ihtilaf ettikleri noktada hakem olsun bunda da sırf  o kitap verilenler kendilerine bunca delil geldikten sonra tuttular aralarındaki ihtiras yüzünden ihtilafa düştüler bunun üzerine ALLAH onların ihtilaf ettikleri hakka izin-i ilahisiyle bu iman edenleri dogrudan dogruya ulaştırdı öyle ya ALLAH diledigini dogru yola çıkarır

211 bakara süresi ayete :israyil ogllularına onlara ne kadar açık deliler verdigimizi sor fakat her kim allah ın nimettini kendine geldikten sonra degiştirirse şüpe yok ki ALLAH ın cezalandırması şiddetlidir 212 inkar edenler o degersiz hayat bezendi de iman edenlerle egleniyorla halbuki korunan o müminler kıyamet günü onların üstündedir ALLAH diledigine hesapsız nimet ler verir

bakara süresi 208: ey iman edenler toptan hepiniz barışa giriniz şeytanınadımlarına uymayınız çünkü o sizin aranızı açan belli bir düşmandır 209 size bunca deliler geldikten sonra yine kayarsanız iyi bilin ki ALLAH çok onurlu yaptıgını saglam yapan ve yaptıgında bir hikmet bulunandır 210 onlar yanlızca ALLAH ın buluttan gölgelikler içinde meleklerle birlikte geli verip kendilerine işin bitirivermesini bekliyorlar oysabütün işler ALLAH agötürülür

Eshâb-ı kirâmdan, ismi Sevban, künyesi Ebû Abdullah idi. Yemenli Hakemi bin Sa’d bin Himyer’in kölesiydi. Peygamber efendimiz satın alıp, âzad etmiştir. Doğum yeri Yemen olarak bilinmekte ise de, doğum tarihi ve vefâtında kaç yaşında olduğu bilinmemektedir. Resûl-i Ekrem (s.a.v.) kendisini âzad ettiği vakit, “Seni âzad ettim, amma yine gönlümüz beraberdir. Sen bizim ehli beytimizden sayılıyorsun.” buyurmuştu. O da Peygamber efendimizin hizmetinden hiç ayrılmamış, hazarda-seferde beraber olmuştu. Peygamberimize ve ailesine hizmet etmeyi her şeye tercih etmişti. Resûl-i Ekrem’in (s.a.v.) vefâtından sonra, Medine’de duramadı. Bir kaç gün sonra Medine’den ayrılarak Remle’ye gitti. Orada yerleşti Hz. Ömer’in hilafeti zamanında, Mısır’ın fethine katıldı. Mısır’ın fethinden sonra tekrar Remle’ye döndü. Daha sonra Humus’a gitti ve orada ev yaptırıp yerleşti ve hicretin 54 (m. 675) senesinde Humus’ta vefât etti. Hz. Sevban, Resûl-i Ekrem’in (s.a.v.) her zaman yanında hazır bulunup, hizmet edenlerdendi. Bu bakımdan, Peygamber efendimizden (s.a.v.) pek çok istifade etmiş ve ilim bakımından pek yüksek bir dereceye kavuşmuştur. Nitekim 124 veya 127 hadîs rivâyet etmişti. En çok hadîs-i şerîf ezberleyip neşredenler arasına girmişti. Hadîsleri iyi ezberlerdi. Ezberlediği hadîsleri yaymayı farz bilirdi. Halk, hadîs ilmindeki derecesini bildiklerinden, daima ondan hadîs-i şerîf sorar öğrenirlerdi. Bir gün müslümanlar kendisinden bir hadîs-i şerîf nakletmesini rica edince, dedi. ki “Resûl-i Ekrem (s.a.v.) buyurdular ki: “Bir müslüman Cenabı Hak’ka bir secde ederse, Cenabı Hak onun makamını bir derece yükseltir ve günahlarını affeder.” Eshâb-ı Suffa’dan olan Sevban (r.a.), Resûl-i ekremden sonraki, ilim fazilet ve fetva sahibi kimseler arasında sayılmaktadır. Geniş bir ders halkası ve talebeleri vardı. Ma’dan bin Talha, Raşid bin Saad, Cüheyz bin Nadir, Abdurrahman bin Ganem, Ebû İdris Havlânî onun derslerinden istifade edenlerin başlıcalarındandır. Hz. Sevban, Resûl-i ekreme, hizmet ve ta’zîmde öyle bir derecede idi ki, müslümanlar bunu kelimelerle izah etmekte aciz kalırlardı. Resûl-i ekreme (s.a.v.) olan bu sevgi ve bağlılığından dolayı defalarca zarar görmüş hatta yaralanmıştı. Bir gün bir yahudi gelerek, Resûl-i ekreme “Esselâmü Aleyke Yâ Muhammed!” demişti. Orada bulunan Hz. Sevban, Niçin “Yâ Resûlallah!” demedi diye Yahudiyle döğüşmüş ve yaralanmıştı. Hz. Sevban, “Peygamberimizin, kuru kuru ismini söylemeyi günâh kabul ederim.” derdi. Peygambere hürmet ve ta’zîm, müslümanlar üzerine çok dikkat etmeleri gereken bir vazifedir. Hz. Sevban, Resûl-i ekremin (s.a.v.) daha önceleri satın alınan kölesi olduğu için değil, Resûlullah olduğu için O’na hürmet ederdi. Nitekim bir gün Hz. Sevban, Resûl-i ekremin yüzüne öyle bir baktı ki, onun bu bakışını gören Hz. Peygamber, hemen Hz. Sevban’a hitaben: “Yâ Sevban, nedir bu hâlin? Bir yerin mi ağrıyor, yoksa sana bir hastalık mı ârız oldu?” buyurarak durumunu sordu. Hz. Sevban da: “Anam babam sana fedâ olsun Yâ Resûlallah. Hiç bir yerim ağrımıyor, hiç hastalığım yoktur. Siz, Makâm-ı mahmûd sahibisiniz. Mertebe-i nübüvvetiniz pek âlîdir. Ben Cennete girsem, kullar arasında olacağım için sizin sohbetinizde bulunamayacağım. Eğer giremezsem, sizi ebediyyen görmekten mahrum olacağım. İşte bu korku beni perişan etti.” meâlinde cevap verdi. Bunun üzerine Nisâ sûresinin 69-70. âyet-i kerîmeleri nâzil oldu. “Allahü teâlâ ve Peygamberlere itaat edenler, işte bunlar, Allahü teâlâ’nın kendilerine nimet verdiği Peygamberlerle, sıddîklarla, şehîdlerle ve iyi kimselerle beraberdir. Bunlarsa ne güzel birer arkadaş!” “İşte itaatkârlara yapılan bu ihsan Allahü teâlâ’dandır. Her şeyi bilici olarak Allahü teâlâ kâfidir.” Bu âyetleri duyan Hz. Sevban sevincinden uçacak gibi oldu. Hz. Sevban, Peygamber efendimizin (s.a.v.) söz ve emirlerini bütün gönlüyle, pür dikkat dinler ve bunlara titizlikle uyardı. Bir defa Resûl-i Ekrem (s.a.v.) Sevban’a (r.a.): “Kimseden bir şey isteme ve sual sorma!” diye buyurmuşlardır. Bundan sonra, Hz. Sevban ömrünün sonuna kadar kimseden bir şey istememiş ve kimseden bir şey sormamıştı. Hatta son zamanlarında, atına binmek veya atından inmek hususunda kendisine yardım etmek isterler, o reddederdi. Humus’ta ikamet ettiği sıralarda bir gün hastalanmıştı. Halk akın akın ziyâretine gelip, elini öpüyordu. Bu sırada Vali Abdullah bin Kanat’ta ziyâretine gelerek şaka yolla Hz. Sevban’a sordu: “Sen Hz. Musa yahut Hz. İsâ’nın kölesi olsaydın ne olurdu?” Bu sualden canı sıkılan Hz. Sevban, sıkıldığını belli etmeden kendisi de şaka yollu “Senin gibi bir vali, benim gibi bir kölenin ziyâretine gelmezdi.” demişti. Hz. Sevban, çok sâdık, Peygamberimize candan bağlı, fazilet yönünden örnek bir Sahâbî idi.   KAYNAKLAR 1) Üsûd-ül-gâbe cild-1, sh-249 2) El-İstiâb cild-1, sh-81 3) Müsned-i Ahmed bin Hanbel cild-5, sh-276 4) Ebû Davud cild-1, sh-237 5) Tehzîb-üt-tehzîb cild-2, sh-31

203 BAKARA SÜRESİ:BİR de sayılı günlerde ALLAH ı zikredin tekbir alın bunlardan iki gün içinde acele edenegünah yok gecikenede günah yok ama bu korunana içindir allah a (karşı gelmekten )korunun bilinizki siz ona haş rolunacaksınız 204 insanlar içinden kimide vardır ki degersiz dünya hayatı hakkındaki sözleri seni imrendirir bir de kalbinizdekine ALLAH ı şahit tutaroysa o islam düşmanlarının en yamanıdır